29/2/12

Οι αξιοζήλευτες επιδόσεις της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας το 2011


Ο συνήθης ύποπτος, ο τρίτος ''inthesoup'' πλέον Αντώνης Βλάσσης, μας στέλνει από το Montréal μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη  - την οποία δημοσιεύουμε εδώ μεταφρασμένη από τα γαλλικά - για την γαλλική κινηματογραφική βιομηχανία μέσα στο 2011, χρονιά με ρεκόρ τόσο για την παραγωγή ταινιών όσο και για τα εισιτήρια...






Οι αξιοζήλευτες επιδόσεις της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας το 2011



Το 2011 ήταν η χρονιά των ρεκόρ για το γαλλικό σινεμά, πρώτο στην Ευρώπη τόσο σε παραγωγές όσο και σε αριθμό θεατών, με 215,6 εκατομμύρια εισιτήρια, 4,2% περισσότερα από το 2010. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου, η προσέλευση στις αίθουσες αυξήθηκε σημαντικά σε σχέση με το μέσο όρο της τελευταίας δεκαετίας (191,03 εκατομμύρια) και αποτελεί ένα ρεκόρ που δεν είχε απειληθεί εδώ και 45 χρόνια (234,17 εκατομμύρια το 1966). 

Εξάλλου, με 272 εγκεκριμένες ταινίες, η γαλλική κινηματογραφική παραγωγή βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο που έχει φτάσει ποτέ, με μια αύξηση 10 ταινιών σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Η αύξηση αφορά κυρίως δύο κατηγορίες ταινιών, τις διεθνείς συμπαραγωγές που βασίζονται κυρίως σε ξένα κεφάλαια και τις ταινίες που στηρίχτηκαν στη γαλλική πρωτοβουλία και επωφελήθηκαν από την άμεση έγκριση της παραγωγής, δηλαδή την έγκριση που επιτρέπει στις ταινίες χωρίς την προβλεπόμενη ή τη δημόσια χρηματοδότηση να χρηματοδοτηθούν μετά την ολοκλήρωσή τους, έτσι ώστε το σύστημα να ενεργοποιηθεί αυτόματα τη στιγμή της εμπορικής τους εκμετάλλευσης. 

Με λίγα λόγια, το ρεκόρ της παραγωγής ταινιών οφείλεται αφενός στην αύξηση των συμπαραγωγών, με 120 ταινίες από τις 118 το 2010. Οι ταινίες που στηρίχτηκαν κυρίως σε ξένα κεφάλαια φτάνουν σε ιστορικό επίπεδο: με 65 ταινίες από τις 58 το 2010, αναδεικνύουν την ικανότητα του γαλλικού σινεμά να προσελκύει ξένους επενδυτές. 


Άλλωστε, αυξήθηκαν και οι αμιγώς γαλλικές παραγωγές, περνώντας από τις 143 ταινίες το 2010 στις 152 το 2011. Να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο ότι οι επενδύσεις που έγιναν σε εγκεκριμένες ταινίες το 2011 υπέστησαν μια μικρή μείωση της τάξεως του 3,5%, στα 1,389 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης, το 2011, η προσέλευση στις αίθουσες στη Γαλλία αυξήθηκε κατά 21,4% για να φτάσει κοντά στα 90 εκατομμύρια εισιτήρια, δηλαδή το υψηλότερο επίπεδο από το 1984 (94,12 εκατομμύρια). Το μερίδιο των γαλλικών ταινιών στην αγορά είναι επίσης αυξημένο, από 35,7% το 2010 σε 41,6%. Οι αμερικανικές ταινίες με τη σειρά τους, έφτασαν τα 100 εκατομμύρια εισιτήρια το 2011, με 46% ως μερίδιο της αγοράς έναντι 47,6% το 2010. Πέρα από τις γαλλικές και τις αμερικανικές ταινίες, οι υπόλοιπες απέσπασαν το 12,4% των συνολικών εισιτηρίων του 2011 έναντι 16,7% το 2010, ενώ η προσέλευση σε αυτές σημείωσε μείωση της τάξεως του 22,6%, με 26,81 εκατομμύρια εισιτήρια. 

Εξάλλου, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της Unifrance, οργανισμού για την προώθηση του γαλλικού σινεμά στο εξωτερικό, τα συνολικά εισιτήρια που έκοψαν οι γαλλικές ταινίες στο εξωτερικό (66 εκατομμύρια), όπως και τα έσοδά τους στο box-office (405 εκατομμύρια ευρώ), αυξήθηκαν σημαντικά σε σχέση με το 2010, από 10% σε 19%. Αυτή η ανοδική πορεία αποσιωπά τα απογοητευτικά αποτελέσματα των ταινιών που γυρίστηκαν στα γαλλικά ή με γαλλική κυρίως χρηματοδότηση. Έτσι, οι γαλλόφωνες ταινίες βρίσκονται σε πτωτική πορεία, έχοντας μόνο το 37% των εισιτηρίων, ενώ οι πέντε πιο πετυχημένες γαλλικές ταινίες του 2011 ήταν αγγλόφωνες: Sans identité (Ο Άγνωστος), Les Trois Mousquetaires (Οι Τρεις Σωματοφύλακες), Colombiana et Carnage (Ο Θεός της Σφαγής). Ανάμεσα στις περιοχές όπου σημειώθηκε αύξηση το 2011, παρατηρήθηκαν καλές επιδόσεις του γαλλικού σινεμά στις αγγλόφωνες χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, στις γαλλόφωνες περιοχές (Βέλγιο, Ελβετία, Καναδάς) και στη Γερμανία. 


Πηγές
« 66M d’entrées pour le cinéma français : un bon résultat à relativiser », Unifrance, 12 janvier 2012; « Fréquentation des salles de cinéma estimations de l’année 2011 », CNC, 3 janvier 2012; « Les premiers chiffres clés de la production cinématographique 2011 », CNC, 18 janvier 2012.


Α.Β.

27/2/12

12 απορίες για τα Όσκαρ (επειδή με πήρε ο ύπνος)

1. Γιατί τα γαλλικά Cesar βράβευσαν την πρωταγωνίστρια του The Artist ενώ τα Oscar τον πρωταγωνιστή; Ήταν μια δίκαιη μοιρασιά ή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το αντρικό Cesar ήταν καπαρωμένο από τον Omar Sy, τον πρώτο μαύρο που βραβεύεται στη Γαλλία, 72 ολόκληρα χρόνια μετά το πρώτο αφροαμερικανικό Oscar;
2. Δεν θα πρέπει να αρχίσει να δίνεται και Oscar πρώτου ζωικού ρόλου για να μπορεί να βραβευτεί και αυτό το έρμο το σκυλάκι του TheArtist; Εδώ σε ολόκληρη Γαλλία γίνονται καλλιστεία αγελάδας.
3. Γιατί δεν λογοκρίθηκε το "Putain, génial, merci!" του Jean Dujardin όπως συνηθίζεται με τις αγγλικές βρισιές;
4. Αληθεύει ότι το budget του Artist ήταν 15 φορές μικρότερο από του Hugo;
5. Τι τους έπιασε ξαφνικά με το βωβό κινηματογράφο; Τόσο καιρό δεν γίνονταν βωβές ταινίες;
6. Πού αλήθεια χάθηκε το Drive; Δηλαδή η ερμηνεία του George Clooney ήταν καλύτερη από του Ryan Gosling; Άσε που οριακά θα μπορούσε να περάσει και για βωβή ταινία...
7. Απ'όλους τους ρόλους που έχει παίξει ο Gary Oldman, αυτός;;;
8. Καταλάβατε ποιος ο λόγος ύπαρξης της ταινίας The Iron Lady εκτός από το να πάρει το 3ο όσκαρ της η Meryl Streep;
9. Η επιλογή μιας ιρανικής ταινίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ ήταν πολιτική επιλογή ή πραγματικά εκτιμήθηκε αυτή η καταπληκτική αντι-οσκαρική ταινία; Μίλησε καθόλου ο Ασγκάρ Φαραντί για τον φυλακισμένο συμπατριώτη του σκηνοθέτη;
10. Άραγε οι υπόλοιπες υποψήφιες για το ξενόγλωσσο Όσκαρ ήταν καλύτερες από τις ταινίες των Kaurismaki, Ceylan, Almodovar; Αν ναι, ανυπομονώ να τις δω.
11. Ο Kim Jong Il ήταν πραγματικά παρών στην τελετή;
12. Christopher Plummer;;; (τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια σε όποιον θυμήθηκε αυτήν την ταινία και αυτόν το ρόλο για τις υποψηφιότητες)
Μ.Μ.


18/2/12

Περί κινηματογραφικών ειδών και της απουσίας τους στον Ελληνικό Κινηματογράφο




Όταν πριν από κάποιο διάστημα ανέλαβα να επιμεληθώ μια σειρά κειμένων  γύρω από τον ελληνικό κινηματογράφο για λογαριασμό του Larousse - Dictionnaire mondial du Cinéma 2011, ‘ξεσκόνισα’ τις όποιες γνώσεις μου και ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία και να παρακολουθώ ταινίες προκειμένου να καλύψω τα κενά τα οποία είχα. Ετοιμάζοντας λοιπόν αυτήν την αναδρομή διαπίστωσα κάτι, το οποίο πάντοτε στριφογύριζε ως ιδέα, ως θαμπή εντύπωση μες στο μυαλό μου και με ενοχλούσε, αλλά ποτέ δεν είχε αποκρυσταλλωθεί: ο ελληνικός κινηματογράφος δεν διέθετε ποτέ ποικιλία ειδών (genres). 
Μπορεί να ακούγεται αρκετά αφοριστικό και ίσως υπερβολικά αυστηρό  για έναν κινηματογράφο με μέσο όρο παραγωγής σήμερα περίπου δεκαπέντε ταινίες με είκοσι ταινίες τον χρόνο. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να διαφωνήσουν έντονα, κάνοντας λόγο για την πλούσια πορεία του ελληνικού σινεμά από τις ταινίες ‘φουστανέλας’ και την χρυσή εποχή των παραγωγών του Φίνου, μέχρι τα « films dauteur » και τα ‘σκληρά’ σύγχρονα κοινωνικά δράματα του Γιάννη Οικονομίδη ή του Γιώργου Λάνθιμου. Σε άλλους πάλι μπορεί να φανεί απολύτως φυσιολογικό, θεωρώντας το παράλληλα ως μια σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει η έβδομη τέχνη στην Ελλάδα. Θα επιχειρήσω λοιπόν να αναπτύξω στο κείμενο αυτό ορισμένες σκέψεις μου γύρω από το ‘ελάττωμα’ αυτό του ελληνικού κινηματογράφου.

Καταρχάς τί εννούμε με τον όρο « κινηματογραφικά είδη » και ποιά είναι αυτά σε γενικές γραμμές ;


(Διαβάστε τη συνέχεια...)