tag:blogger.com,1999:blog-5897141777830122711.post252875523594764133..comments2023-09-12T17:30:14.491+02:00Comments on Two In The Soup: Black Swan (Darren Aronofsky, 2010)2inthesouphttp://www.blogger.com/profile/16690778087328196302noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5897141777830122711.post-88280884602104578012011-03-10T20:57:18.209+01:002011-03-10T20:57:18.209+01:00Εξαιρετικό κείμενο για την ψυχοσωματική σκηνοθεσία...Εξαιρετικό κείμενο για την ψυχοσωματική σκηνοθεσία και κατεύθυνση του Darren μέσα από πνεύμα και ύλη...<br /><br />Θα μπορούσε να δηλώσει κανείς ενοχλημένος, με τον υποφαινόμενο πρώτο, από το τυμπανοκρουστικό σινεμά του Aronofsky... Αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές, που διαπιστώνω, την υπερβολή στον πιο ειλικρινή εαυτό της..<br /><br />Γιατί, όπως η λύση του Πι εξαντλεί τα όρια του εγκεφάλου οδηγώντας στην παράνοια, όπως στο Requiem ή ανήσυχη ψυχή φυλακίζεται σ' ένα ασθενικό σώμα, όπως στο Fountain η "αιώνια αγάπη" εγκλωβίζεται σ' ένα γήινο κουστούμι, όπως στο Black Swan η τελειότητα στην χορογραφία προϋποθέτει την ανακάλυψη της έσω χωρολογίας, έτσι, υπάρχει κι ένας σκηνοθέτης, που πάντα, εξαντλεί τη φόρμα, τη φέρνει στα όρια της, και κραυγάζει στο υψηλότερο διαπασών, αναπόφευκτα. Γιατί όλα αυτά μοιάζουν το ως φυσικό επακόλουθο της ακόρεστης επιθυμίας να υπογραμμίσει την ταυτότητά του και του απεγνωσμένου πόθου, ίσως και του απελπισμένου, να αγγίξει την καλλιτεχνική τελειότητα..kioyhttps://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.com