Βραβεία Oscar 2009 (2)
Καθυστερήσαμε λίγο (λόγω youtube και dailymotion τα οποία μας "έκοβαν" τα βίντεο που "ανεβάζαμε"), επανήλθαμε όμως με κάποια αποσπάσματα και λίγα σχόλια για την προχθεσινή, 81η απονομή των Oscar.
Σε μια βραδιά χωρίς ιδιαίτερα απρόβλεπτα, τόσο όσο αφορά την παρουσίαση και το σόου (οικοδεσπότης ο Hugh Jackman), όσο και τις βραβεύσεις, το υποτιθέμενο « αουτσάιντερ » Slumdog Millionaire του Danny Boyle, το οποίο στην αρχή δυσκολεύτηκε να βρεί ακόμα και διανομή, κέρδισε τελικά, δικαίως, 8 Oscar, επικρατώντας στις βασικότερες κατηγορίες - ανάμεσα σε αυτά και αυτά του μοντάζ και της φωτογραφίας, για τα οποία είχαμε κάνει λόγο εδώ.
Ο Sean Penn για την ερμηνεία του στο Milk επικράτησε τελικώς του The Wrestler Michey Rourke, αλλά του αφιέρωσε το βραβείο, ενώ η Kate Winslet στην έκτη της συνολικά υποψηφιότητα (λαμβάνοντας υπόψη A και Β ρόλου), δήλωσε συγκινημένη που βρέθηκε στην ίδια κατηγορία με την Merryl Streep, η οποία συμπλήρωσε φέτος 15 υποψηφιότητες (με δύο βραβεύσεις).
Αναπάντεχη ήταν η βράβευση του ιαπωνικού Departures, το οποίο προτιμήθηκε από το πολιτικοποιημένο animation Waltz With Bashir και το Entre les Murs στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας.
To πολυσυζητημένο και πιο οσκαρικό The Curious Case of Benjamin Button, αν και υποψήφιο σε 13 κατηγορίες αρκέστηκε τελικά σε 3 « παρηγορητικά » όσκαρ(καλλιτεχνικής διεύθυνσης, μακιγιάζ και οπτικών εφέ), ενώ το Wall-E επιλέχθηκε αναμενόμενα ως καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων.
Ο Jackman στον απαιτητικό ρόλο του οικοδεσπότη ήταν απροσδόκητα καλός, και δεν θα είναι απίθανο μετά από αυτό το σόου να τον δούμε και σε κανένα μιούζικαλ. Τα καθιερωμένα ειρωνικά σχόλια και πειράγματα ήταν λιγότερα από προηγούμενες τελετές, ενώ ελάχιστες ήταν και οι αναφορές στην πρόσφατη εκλογή του Obama. Αντίθετα, το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων επανήλθε αρκετές φορές (θυμίζουμε και την υποψηφιότητα του Milk σε αρκετές από τις κατηγορίες των βραβείων), ενώ αρκετοί καλλιτέχνες φορούσαν στο πέτο τους μια μικρή λευκή κορδέλα, σύμβολο της υποστήριξή τους στον γάμο των ομοφυλοφίλων.
Τέλος, συγκινητική ήταν η στιγμή της βράβευσης του βετεράνου κωμικού Jerry Lewis για το ανθρωπιστικό του έργο.
Ξεχωρίσαμε σε ένα βίντεο ορισμένες στιγμές της τελετής των Όσκαρ, ανάμεσα στις οποίες και την ομιλία του συμπαθέστατου βραβευμένου Ιάπωνα Kunio « sunk you» Kato (κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους) :
Σε μια βραδιά χωρίς ιδιαίτερα απρόβλεπτα, τόσο όσο αφορά την παρουσίαση και το σόου (οικοδεσπότης ο Hugh Jackman), όσο και τις βραβεύσεις, το υποτιθέμενο « αουτσάιντερ » Slumdog Millionaire του Danny Boyle, το οποίο στην αρχή δυσκολεύτηκε να βρεί ακόμα και διανομή, κέρδισε τελικά, δικαίως, 8 Oscar, επικρατώντας στις βασικότερες κατηγορίες - ανάμεσα σε αυτά και αυτά του μοντάζ και της φωτογραφίας, για τα οποία είχαμε κάνει λόγο εδώ.
Ο Sean Penn για την ερμηνεία του στο Milk επικράτησε τελικώς του The Wrestler Michey Rourke, αλλά του αφιέρωσε το βραβείο, ενώ η Kate Winslet στην έκτη της συνολικά υποψηφιότητα (λαμβάνοντας υπόψη A και Β ρόλου), δήλωσε συγκινημένη που βρέθηκε στην ίδια κατηγορία με την Merryl Streep, η οποία συμπλήρωσε φέτος 15 υποψηφιότητες (με δύο βραβεύσεις).
Αναπάντεχη ήταν η βράβευση του ιαπωνικού Departures, το οποίο προτιμήθηκε από το πολιτικοποιημένο animation Waltz With Bashir και το Entre les Murs στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας.
To πολυσυζητημένο και πιο οσκαρικό The Curious Case of Benjamin Button, αν και υποψήφιο σε 13 κατηγορίες αρκέστηκε τελικά σε 3 « παρηγορητικά » όσκαρ(καλλιτεχνικής διεύθυνσης, μακιγιάζ και οπτικών εφέ), ενώ το Wall-E επιλέχθηκε αναμενόμενα ως καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων.
Ο Jackman στον απαιτητικό ρόλο του οικοδεσπότη ήταν απροσδόκητα καλός, και δεν θα είναι απίθανο μετά από αυτό το σόου να τον δούμε και σε κανένα μιούζικαλ. Τα καθιερωμένα ειρωνικά σχόλια και πειράγματα ήταν λιγότερα από προηγούμενες τελετές, ενώ ελάχιστες ήταν και οι αναφορές στην πρόσφατη εκλογή του Obama. Αντίθετα, το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων επανήλθε αρκετές φορές (θυμίζουμε και την υποψηφιότητα του Milk σε αρκετές από τις κατηγορίες των βραβείων), ενώ αρκετοί καλλιτέχνες φορούσαν στο πέτο τους μια μικρή λευκή κορδέλα, σύμβολο της υποστήριξή τους στον γάμο των ομοφυλοφίλων.
Τέλος, συγκινητική ήταν η στιγμή της βράβευσης του βετεράνου κωμικού Jerry Lewis για το ανθρωπιστικό του έργο.
Ξεχωρίσαμε σε ένα βίντεο ορισμένες στιγμές της τελετής των Όσκαρ, ανάμεσα στις οποίες και την ομιλία του συμπαθέστατου βραβευμένου Ιάπωνα Kunio « sunk you» Kato (κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους) :
A.T
3 σχόλια:
Διαβάζοντας πριν λίγο καιρό τα σχόλια σου για την ταινία του Danny Boyle μου κίνησες ομολογώ το ενδιαφέρον και ήθελα να τη δώ. δεν φανταζόμουν όμως ότι θα πετύχαινε αυτή η ταινία να πάρει 8 Οσκαρ. Οχι γιατί δεν το άξιζε αλλά γιατί ο βασικός προσανατολισμός των Οσκαρ φαινόταν να είναι διαφορετικός, παρά τις διαφοροποιήσεις των τελευταίων ετών. Με τις φετινές επιλογές φαίνεται ότι υπάρχει πιό ριζική αλλαγή. Για να δούμε αν θα επικρατήσει και για πόσο. Τουλάχιστον για τους δημιουργούς που δέχονται να μπουν στο παιχνίδι του οσκαρικού ανταγωνισμού. Πάντως με την επιλογή που έκανες με την παρουσίαση της ταινίας και την ιδιαίτερη επισήμανση για τη σκηνοθεσία, το μοντάζ, το διασκευασμένο σενάριο αλλά και γενικότερα για την άποψή σου ότι είναι η καλύτερη φετινή ταινία έπεσες διάνα. Προκύπτει βέβαια κι ένα ερώτημα: ποιός βγαίνει κερδισμένος το Hollywood που κάνει το παιχνίδι ή το Bollywood που εμπνέει; Η μήπως η βρετανική παραγωγή που μάλλον κινείται μεταξύ των δύο καθώς της είναι γνώριμες, για διαφορετικούς λόγους και οι δύο πλευρές;
Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη με την οποία συμφωνώ σε κάποιο βαθμό:
Indeed, while this self-billed "feel good movie of the year" may help us "feel good" that we are among the lucky ones on earth, it delivers a patronizing, colonial and ultimately sham statement on social justice for those who are not.
http://www.alternet.org/movies/127845/%22slumdog_millionaire%22%3A_a_hollow_message_of_social_justice/?page=1
Νομίζω ότι κάθε ταινία που συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό "feel good", αυτόματα κρίνεται εύκολα και ως ανεπαρκής ή "επιτηδευμένη" (sham)...
Δεν νομίζω ότι σκοπός της εν λόγω ταινίας ή γενικότερα κάθε ταινίας είναι πάση θυσία να συνοδεύεται και απο κάποιο ηχηρό κοινωνικό μήνυμα, ρεαλιστικό ή μη.
Έριξα μια ματιά στην κριτική που παραπέμπεις και διαφωνώ απόλυτα με τις περισσότερες κινηματογραφικές παρατηρήσεις του συγγραφέα.
Ίσως η βράβευση με όσκαρ και ο εμπορικός θόρυβος γύρω την ταινία, την υποβιβάζει κάπως στο να κατηγοριοποιηθεί αδίκως ως ένα καλό, θετικό, χολυγουντιανό έργο, αλλά σε κανένα βαθμό δεν υποστήριξε κανείς ότι πρόκειται για ντοκιμαντέρ ή στρατευμένο κινηματογράφο. Οι κλεφτές ματιές που ρίχνει ο Boyle στις φτωχές γειτονιές της Ινδίας έχουν μια κάποια ειλικρίνεια, μια σχετική ωραιοποίηση (άλλωστε πρόκειται κατά βάση για ένα ρομαντικό παραμύθι) και μια "οριενταλιστική", κατά τον Edward Said, ματιά, αλλά σε κανένα βαθμό δεν προσπαθούν να γίνουν διδακτικές.
Αν μπεί μάλιστα κανείς στην άκαιρη (όσον αφορά το Slumdog Millionare) λογική της παρουσίασης της ινδικής κοινωνίας στον κινηματογράφο, τα χειρότερα παραδείγματα ωραιοποίησης και "επιτήδευσης" τα βρίσκουμε στα άπειρα και άκρως δημοφιλή μελοδράματα του Bollywood, μπροστά στα οποία η βρετανική ταινία αρχίζει να μοιάζει με ρεαλιστικό ντοκιμαντέρ - κάτι που φυσικά ούτε ισχύει και ούτε προσπαθεί να περάσει η ταινία.
Δημοσίευση σχολίου