Two In The Soup

Che, Part One : The Argentine (Steven Soderbergh, 2008)

Αν μη τί άλλο, μόνο αδιάφορη δεν θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς τη μέχρι τώρα καριέρα του Αμερικανού σκηνοθέτη και παραγωγού Steven Soderbergh. Aπό το Sex, Lies, and Videotapes (1989), μέχρι την εμπορική και ιδιαίτερα άνιση τριλογία του Ocean’s 11, ο Soderbergh δείχνει ότι μπορεί να κινείται με άνεση ανάμεσα στον εμπορικό και τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, άλλοτε με ταινίες κομμένες και ραμμένες σε οσκαρικά μέτρα (Erin Brokovich, 2000), άλλοτε πάλι πειραματιζόμενος σε διαφορετικά στυλ και είδη με εξαιρετικά συνήθως αποτελέσματα (Kafka το 1991, Traffic το 2000, Eros το 2004 μαζί με τον Antonioni και τον Wong Kar-Wai, Bubble το 2005 κ.α.).

Από τις πλέον αναμενόμενες ταινίες της φετινής χρονιάς το σχεδόν τετράωρο Che προβλήθηκε την τελευταία στιγμή στο περσινό Φεστιβάλ των Καννών και έδωσε την ευκαιρία στον πορτορικανό ηθοποιό Benicio Del Toro να κερδίσει παμψηφεί το βραβείο καλύτερης ερμηνείας.
Αρχικά η αρκετά φιλόδοξη ταινία, βασισμένη στα γραπτά του ίδιου του Ernesto ‘Che’ Guevara, αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα στη χρηματοδότηση και τη διανομή της, αφενός λόγω της γλώσσας που επελέγη (ισπανικά για περισσότερο ρεαλισμό), αφετέρου λόγω της συνολικής διάρκειάς της. Τελικά αποφασίστηκε να προβληθεί σε δύο μέρη.

Το πρώτο μέρος με τον υπότιτλο O Αργεντίνος, ακολουθεί την πορεία του Che από τη στιγμή της πρώτης συνάντησής του με τον Fidel Castro (πολύ καλός ο Demian Bichir και τρομερή η ομοιότητά του με τον Kουβανό πολιτικό) και τις συζητήσεις τους στο Μεξικό, στη δημιουργία του κινήματος της 26ης Ιουλίου και τον ανταρτοπόλεμο στα βουνά της Κούβας, μέχρι τη νίκη του στη μάχη της Santa Clara το 1958, καθοριστική στιγμή της κουβανικής επανάστασης.
Στον Αργεντίνο ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ημι-ντοκιμαντέρ, το οποίο κινείται ουσιαστικά ανάμεσα σε δύο χρονικούς πόλους : την αρκετά λεπτομερή και ενδοσκοπική παρουσίαση του ένοπλου αγώνα κατά της δικτατορίας του Batista από το 1956 μέχρι το 1959, και την περίφημη ομιλία του Che στον Ο.Η.Ε., ως Υπουργός Βιομηχανίας της Κούβας πια, το 1964.
Ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη βιογραφική ταινία, χωρίς κάποια προσπάθεια εξιδανίκευσης -συχνό φαινόμενο σε άλλες ταινίες του είδους-, ο Soderbergh φτιάχνει ένα ρεαλιστικό πορτραίτο μιας από τις σπουδαιότερες και πιο αναγνωρίσιμες πολιτικές φυσιογνωμίες του 20ου αιώνα. Στο πρώτο αυτό μέρος της διλογίας του επιλέγει να ρίξει το βάρος κυρίως στον ένοπλο αγώνα του Αργεντίνου επαναστάτη στην οροσειρά της Sierra Maestra, διανθίζοντάς το με αυτούσια κομμάτια από γραπτά ή λόγους του. Όπως σχεδόν σε όλες τις ταινίες του, έτσι και εδώ υπογράφει ο ίδιος την εξαιρετική φωτογραφία (με το ψευδώνυμο Peter Andrews). Αναμένουμε το δεύτερο μέρος, με τον υπότιτλο Guerrilla, ώστε να έχουμε και μια πιο πλήρη εικόνα του τελευταίου έργου του Soderbergh.

A.T.