Χρυσόσκονη (Μαργαρίτα Μαντά, 2010)
Η Χρυσόσκονη είναι μια ταινία για την Αθήνα, εμπνευσμένη από τη ζωή στην Αθήνα, από τις μεταλλάξεις της, από την αγάπη γι' αυτή την πόλη που γίνεται όλο και πιο αβίωτη. Χάνεται ο ζωτικός χώρος, εκλείπουν τα σημεία αναφοράς και οι κάτοικοί της πελαγοδρομούν συμβάλλοντας στον απάνθρωπο χαρακτήρα της.
Τρία αδέρφια (ο Αργύρης Ξάφης, η Μάνια Παπαδημητρίου και η Άννα Μάσχα) κληρονομούν μετά το θάνατο των γονιών τους μια μονοκατοικία στο κέντρο της Αθήνας και βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα: να την κρατήσουν ή να την δώσουν αντιπαροχή. Ο ένας χρειάζεται τα χρήματα, η άλλη δεν θέλει να ξεπουλήσει τις αναμνήσεις της, η τρίτη αμφιταλαντεύεται. Μέσα από την ιστορία των τριών αδερφών, η Μαργαρίτα Μαντά μας βυθίζει σε μια περιπλάνηση στην Αθήνα και εκφράζει την αγωνία της για λίγο ζωτικό χώρο σε μια πόλη που συντρίβει το βιωμένο παρελθόν της.
Συναντήσαμε τη Μαργαρίτα Μαντά και μας ξενάγησε στην Αθήνα της ταινίας της, που παίζεται ίσως για λίγες μέρες ακόμα στο Odeon Kosmopolis.
Μια μονοκατοικία στην Κυψέλη…
Πέρα από το γεγονός ότι μένω στην Κυψέλη και την γνωρίζω πολύ καλά, ήταν η γειτονιά που αναδεικνύει με απαράμιλλο τρόπο το θέμα της ταινίας, τη μετάλλαξη της πόλης και τον αφανισμό του παρελθόντος. Πρόλαβε την ένδοξη εποχή της Κυψέλης, όταν έμοιαζε με το σημερινό Κολωνάκι, και δεν μπορεί παρά να την εκπλήσσει η εικόνα που αντικρίζει σήμερα, με την έλλειψη πεζοδρομίων, με το θόρυβο, τα νεοκλασικά που μαραζώνουν ανάμεσα στις πολυκατοικίες, την πλήρη αλλοίωση του κοινωνικού ιστού της περιοχής. Μέσα σε είκοσι χρόνια μετατράπηκε σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ήταν η ιδανική γειτονιά για την μονοκατοικία των πρωταγωνιστών, βγάζει τη χυδαία εικόνα της Αθήνας.
Μια γειτονιά που αντιστέκεται...
Είναι ο ομφαλός της πόλης, το πιο ζωντανό κομμάτι της. Είτε πρόκειται για δουλειά, είτε για διασκέδαση, είναι τις περισσότερες φορές ο τόπος συνάντησης. Τρεις μέρες πριν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, κάναμε γυρίσματα στην οδό Μεσολογγίου, στον τόπο της δολοφονίας. Μετά από το συμβάν, κανείς από το συνεργείο δεν μπορούσε να δει τον κόσμο όμως πριν. Τα Εξάρχεια συμβολίζουν την αντίσταση στη μετάπλαση, στη διαρκή προσπάθεια της πολιτείας για γκετοποίηση.
Εικόνες από την παιδική ηλικία
Εκεί μεγάλωσα, στο Φιλοπάππου έπαιξα σαν παιδί, ακόμα επιστρέφω όταν θέλω να ηρεμήσω και κάνω την αγαπημένη μου διαδρομή. Νιώθω κάθε φορά σαν να γυρνάω στο χωριό μου. Και αυτή η περιοχή απεικονίζει τη μετάλλαξη της πόλης με τα θετικά και τα αρνητικά της, αφενός με τη μετάπλαση της Διον. Αρεοπαγίτου στον ομορφότερο πεζόδρομο της Ευρώπης, αφετέρου με το Μουσείο της Ακρόπολης και τις κουβέντες που έφερε, καθώς και την εξωφρενική απαίτηση κατεδάφισης δύο εκ των ωραιότερων πολυκατοικιών της πόλης, στην οποία οι πολίτες της Αθήνας είχαν κάθε λόγο να αντισταθούν.
Η περιπλάνηση στην πόλη
Υπάρχει μία σεκάνς που αποτυπώνει τα διάφορα αταίριαστα πρόσωπα της πόλης. Ο Αργύρης Ξάφης μας οδηγεί από τη Βωβούπολη στο Μεταξουργείο και από την Ομόνοια στην Κουμουνδούρου, απλώνεται στον ιστό της πόλης που αντικατοπτρίζει τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα. Εγώ προτιμάω να περπατάω και βλέποντας τριγύρω μου σκέφτομαι, βρίσκω λύσεις για τα προβλήματά μου.
Μετάπλαση και πόλη-μουσείο
Δεν θέλω μια πόλη μουσείο, αλλά μια πόλη όπου είναι φανερή η πάλη του παλιού με το καινούριο. Ο πολιτιστικός άξονας της Πειραιώς, το Μουσείο Μπενάκη, το Μετρό, ο Ηλεκτρικός είναι έργα που άλλαξαν την εικόνα της πόλης προς το καλύτερο. Ιδιαίτερα η διαδρομή του τρένου από το Θησείο στον Πειραιά είναι για μένα σαν να αντικαθιστά τα ποτάμια που υπήρχαν κάποτε στην Αθήνα, σαν να βγάζει την πόλη στη θάλασσα. Και μια μικρή αποκάλυψη: από αυτή την αγάπη για το τρένο προέκυψε και το θέμα του επόμενου σεναρίου μου.
Τρία αδέρφια (ο Αργύρης Ξάφης, η Μάνια Παπαδημητρίου και η Άννα Μάσχα) κληρονομούν μετά το θάνατο των γονιών τους μια μονοκατοικία στο κέντρο της Αθήνας και βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα: να την κρατήσουν ή να την δώσουν αντιπαροχή. Ο ένας χρειάζεται τα χρήματα, η άλλη δεν θέλει να ξεπουλήσει τις αναμνήσεις της, η τρίτη αμφιταλαντεύεται. Μέσα από την ιστορία των τριών αδερφών, η Μαργαρίτα Μαντά μας βυθίζει σε μια περιπλάνηση στην Αθήνα και εκφράζει την αγωνία της για λίγο ζωτικό χώρο σε μια πόλη που συντρίβει το βιωμένο παρελθόν της.
Συναντήσαμε τη Μαργαρίτα Μαντά και μας ξενάγησε στην Αθήνα της ταινίας της, που παίζεται ίσως για λίγες μέρες ακόμα στο Odeon Kosmopolis.
Μια μονοκατοικία στην Κυψέλη…
Πέρα από το γεγονός ότι μένω στην Κυψέλη και την γνωρίζω πολύ καλά, ήταν η γειτονιά που αναδεικνύει με απαράμιλλο τρόπο το θέμα της ταινίας, τη μετάλλαξη της πόλης και τον αφανισμό του παρελθόντος. Πρόλαβε την ένδοξη εποχή της Κυψέλης, όταν έμοιαζε με το σημερινό Κολωνάκι, και δεν μπορεί παρά να την εκπλήσσει η εικόνα που αντικρίζει σήμερα, με την έλλειψη πεζοδρομίων, με το θόρυβο, τα νεοκλασικά που μαραζώνουν ανάμεσα στις πολυκατοικίες, την πλήρη αλλοίωση του κοινωνικού ιστού της περιοχής. Μέσα σε είκοσι χρόνια μετατράπηκε σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ήταν η ιδανική γειτονιά για την μονοκατοικία των πρωταγωνιστών, βγάζει τη χυδαία εικόνα της Αθήνας.
Μια γειτονιά που αντιστέκεται...
Είναι ο ομφαλός της πόλης, το πιο ζωντανό κομμάτι της. Είτε πρόκειται για δουλειά, είτε για διασκέδαση, είναι τις περισσότερες φορές ο τόπος συνάντησης. Τρεις μέρες πριν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, κάναμε γυρίσματα στην οδό Μεσολογγίου, στον τόπο της δολοφονίας. Μετά από το συμβάν, κανείς από το συνεργείο δεν μπορούσε να δει τον κόσμο όμως πριν. Τα Εξάρχεια συμβολίζουν την αντίσταση στη μετάπλαση, στη διαρκή προσπάθεια της πολιτείας για γκετοποίηση.
Εικόνες από την παιδική ηλικία
Εκεί μεγάλωσα, στο Φιλοπάππου έπαιξα σαν παιδί, ακόμα επιστρέφω όταν θέλω να ηρεμήσω και κάνω την αγαπημένη μου διαδρομή. Νιώθω κάθε φορά σαν να γυρνάω στο χωριό μου. Και αυτή η περιοχή απεικονίζει τη μετάλλαξη της πόλης με τα θετικά και τα αρνητικά της, αφενός με τη μετάπλαση της Διον. Αρεοπαγίτου στον ομορφότερο πεζόδρομο της Ευρώπης, αφετέρου με το Μουσείο της Ακρόπολης και τις κουβέντες που έφερε, καθώς και την εξωφρενική απαίτηση κατεδάφισης δύο εκ των ωραιότερων πολυκατοικιών της πόλης, στην οποία οι πολίτες της Αθήνας είχαν κάθε λόγο να αντισταθούν.
Η περιπλάνηση στην πόλη
Υπάρχει μία σεκάνς που αποτυπώνει τα διάφορα αταίριαστα πρόσωπα της πόλης. Ο Αργύρης Ξάφης μας οδηγεί από τη Βωβούπολη στο Μεταξουργείο και από την Ομόνοια στην Κουμουνδούρου, απλώνεται στον ιστό της πόλης που αντικατοπτρίζει τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα. Εγώ προτιμάω να περπατάω και βλέποντας τριγύρω μου σκέφτομαι, βρίσκω λύσεις για τα προβλήματά μου.
Μετάπλαση και πόλη-μουσείο
Δεν θέλω μια πόλη μουσείο, αλλά μια πόλη όπου είναι φανερή η πάλη του παλιού με το καινούριο. Ο πολιτιστικός άξονας της Πειραιώς, το Μουσείο Μπενάκη, το Μετρό, ο Ηλεκτρικός είναι έργα που άλλαξαν την εικόνα της πόλης προς το καλύτερο. Ιδιαίτερα η διαδρομή του τρένου από το Θησείο στον Πειραιά είναι για μένα σαν να αντικαθιστά τα ποτάμια που υπήρχαν κάποτε στην Αθήνα, σαν να βγάζει την πόλη στη θάλασσα. Και μια μικρή αποκάλυψη: από αυτή την αγάπη για το τρένο προέκυψε και το θέμα του επόμενου σεναρίου μου.
ΜΜ
(Η συνέντευξη έγινε για την Athens Voice)
(Η συνέντευξη έγινε για την Athens Voice)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου