Κατά έναν όχι και τόσο περίεργο τελικά τρόπο – αναφερόμαστε στα γνωστά προβλήματα της ελληνικής διανομής, η οποία αποφεύγει ορισμένες ταινίες θεωρώντας τες «δύσκολες» για τα δεδομένα του box office -, οι σκηνοθεσίες του Βρετανού Shane Meadows καθυστερούν χαρακτηριστικά να βγούν στις ελληνικές αίθουσες. Η προηγούμενη ταινία του, το Dead Man Shoes, προβλήθηκε αρκετά περιορισμένα στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2007, τρία χρόνια δηλαδή μετά την ευρωπαϊκή της πρεμιέρα. Κάτι ανάλογο τείνει δυστυχώς να συμβεί και με το This Is England το οποίο ο σκηνοθέτης γύρισε το 2006. Η ταινία φιλοξενήθηκε στις πρόσφατες Νύχτες Πρεμιέρας του περιοδικού Σινεμά, ωστόσο δεν έχει βρεί ακόμα τον δρόμο της προς τις ελληνικές αίθουσες, και άγνωστο είναι αν θα καταφέρει τελικά να τον βρεί.
Στους τίτλους αρχής της ταινίας παρελαύνουν γνωστά πρόσωπα και γεγονότα της βρετανικής πραγματικότητας της δεκαετίας του 80, και ο Meadows βρίσκει την ευκαιρία να συνδυάσει χιούμορ με ορισμένα από τα κεντρικά θέματα του This Is England· θέματα τα οποία αποτελούν ταυτόχρονα και τον πυρήνα του έργου του: δεκαετία 80, βία, ρατσισμός, εθνικισμός, διακυβέρνηση Θάτσερ...
Ο δωδεκάχρονος ήρωας της ταινίας (εκπληκτικός ο πρωτοεμφανιζόμενος Thomas Turgoose) ζεί με την μητέρα του σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της βόρειας Αγγλίας. Έχοντας πρόσφατα χάσει τον πατέρα του στον πόλεμο των Φώκλαντς, ο Shaun - το όνομα δεν διαφέρει και πολύ απ’αυτό του σκηνοθέτη - είναι ένα παιδί αρκετά μοναχικό, που αντιμετωπίζει παράλληλα τα σκληρά πειράγματα των συμμαθητών του στο σχολείο. Στις αρχές των διακοπών του καλοκαιριού συναντά μια παρέα νεαρών skinheads οι οποίοι γίνονται γρήγορα γι’αυτόν μια δεύτερη οικογένεια. Ο Shaun μυείται έτσι στην κουλτούρα των skinheads, στη μουσική ska και punk, στις μπότες Doc Martin και γνωρίζει τον πρώτο του έρωτα. Το ανέμελό του καλοκαίρι όμως διακόπτεται απότομα όταν εισβάλλει στην παρέα ο Combo, ο οποίος επιχειρεί να τους προσεγγίσει στους ακροδεξιούς και ρατσιστές υποστηρικτές του Εθνικού Μετώπου.
Ο Meadows παρουσιάζει άλλοτε με τρυφερότητα και χιούμορ και άλλοτε ωμά και βίαια, ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε και ο ίδιος, όπως δηλώνει στις συνεντεύξεις του. Η ταινία, σε ένα δεύτερο επίπεδο, σχολιάζει την εξέλιξη της παρεξηγημένης κουλτούρας των skinheads, οι οποίοι αρχικά δεν είχαν σχέση με τους ακροδεξιούς εθνικιστές, αλλά αντιθέτως συνδέονταν άμεσα με τη μουσική reggae και τους rude boys (νεαρούς τζαμαϊκανικής καταγωγής μετανάστες οι οποίοι ζούσαν και αυτοί σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αγγλίας).
Ακολουθώντας την παράδοση του αγγλικού ρεαλιστικού και κοινωνικού κινηματογράφου, και με εμφανείς επιρροές από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους του (όπως οι Alan Clarke, Ken Loach και Mike Leigh), ο σκηνοθέτης, στην πιο ολοκληρωμένη και πιο προσωπική του δημιουργία, επαναφέρει τα ζητήματα της κοινωνικής περιθωριοποίησης και της βίας στην εφηβική ηλικία, τα οποία έθιγε και στις προηγούμενες μεγάλες μήκους ταινίες του, 24 7: Twenty Four Seven και Dead Man Shoes.
Η ανεξάρτητη παραγωγή βραβεύτηκε ως Καλύτερη Βρετανική Ταινία για το 2007 από την Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου (τα γνωστά βραβεία BAFTA), κερδίζοντας άξια την υπερεκτιμημένη και υπερπροβεβλημένη Εξιλέωση/Atonement του Joe Wright - η οποία ωστόσο επιλέχτηκε ως καλύτερη ταινία της χρονιάς -, ενώ ο Shane Meadows θεωρείται ως το ανερχόμενο αστέρι του βρετανικού σινεμά. Δεν είναι άδικη η απουσία της ταινίας από τις ελληνικές αίθουσες ;
Α.Τ.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου